Dat was het dan... het laatste verslag
Door: SanderAntonisNZA
Blijf op de hoogte en volg Sander
29 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Het Noordereiland was een groot succes, de westkust van het Zuidereiland was dat ook, nu is het tijd om naar de oostkust van het Zuidereiland te trekken om zo steeds dichterbij Christchurch te komen, dat de eindbestemming van het reizen is, vanuit deze stad vliegen we namelijk naar Auckland terug, het duurt anders te lang om weer met de auto terug te rijden naar Auckland en er moet betaald worden voor de ferry, een vliegticket was dus de betere oplossing.
Via wat kleine dorpjes, waar we veel van de kiwi-cultuur hebben kunnen proeven, zijn we richting Dunedin gereden, Otepoti in het Maori genoemd, is de tweede stad in aantal inwoners na Christchurch op het Zuidereiland, er leven ongeveer 120.000 mensen, het was al weer eventjes geleden dat we echt in een grote stad zaten, eentje met vele supermarkten, eettentjes, kroegen etc. De naam Dunedin komt van Dun Eidann, de Keltische naam voor de Schotse hoofdstad Edinburgh, en ja het was dan ook een stadje met hier en daar wat schotse cultuur, zoals de mannen die in een kilt op het plein stonden met een doedelzak. Helaas was de whisky brouwerij al een paar jaar gesloten en daarom moest er naar een oplossing worden gezocht, en die werd snel gevonden, een bierbrouwerij, en niet zomaar eentje nee het welbekende Nieuw Zeelandse bier; Speights! Nou lieve mensen ik kan u uit ervaring vertellen dat dit wel enorm lekker bier is, en na wat geschiedenis, wat mooie verhalen en een rondleiding door de brouwerij mocht er geproefd worden, we kregen dertig minuten vrij de tijd, met zes verschillende bieren aan de tap klonk het woord ‘zelfservice’ verschrikkelijk goed in de oren. Dertig minuten lang, zes bieren proeven, proeven en nog eens proeven, wat een belevenis. Op het begin werd er nog flink gediscussieerd over de verschillende smaken, maar na een tijdje werd het een groot feest!
Na twee dagen Dunedin zijn we naar het midden van het Zuidereiland gereden om daar dichtbij Mount Cook te overnachten, ook wel Aoraki genoemd, de berg die de wolken pakt, het is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland (3724 meter). De berg is genoemd naar de Engelse zeevaarder James Cook, die Nieuw-Zeeland voor Groot-Brittannië heeft ontdekt. Dichtbij de berg hebben we overnacht op een vrije camping zonder faciliteiten, midden in de natuur tegen een schitterend mooi meer aan. Volop genieten dus, toen we de volgende dag onze reis voort gingen zetten richting Christchurch zijn we nog langs een aantal trekpleisters gereden, een daarvan was een zeer beroemde kapel, zo eentje als in Zand-Oers alleen dan vele malen mooier, onder wat mooie goddelijke liedjes hebben we genoten van het uitzicht dat vanuit de kerk kon worden gezien, dit door een groot raam wat achter het altaar zat. Vervolgens zijn we nog langs een van de schoonste meren van Nieuw-Zeeland gereden, een schitterend plaatje was dat, de zalm die erin zwom, was gezonder dan gezond, alleen werd mijn portemonnee daar niet blij van, er moest voor een stukje zalm met de omvang van een dobbelsteen meer dan tien euro worden betaald.
Na wat frisse lucht bij het meer zijn we de auto weer ingestapt om naar Christchurch te rijden, een lange tocht zonder al te veel stops, een keertje tanken en een plaspauze en zo kwamen we aan in de grootste stad van het Zuidereiland, een stad die ontzettend mooi hoort te zijn, maar dit was helaas niet meer het geval, de stad is namelijk in 2010 en in 2011 getroffen door enorme aardbevingen en die schade was nog steeds zichtbaar in de stad, de stad die Quake City als naam had gekregen. De kathedraal van de stad stond in de stijgers terwijl je van de voorkant nog naar binnen kon kijken, de hele ingang van de kerk was namelijk vernield door de bevingen, ook waren er ontzettend veel parkeerplaatsen in de stad, dit simpelweg doordat de gebouwen er vernield en ingestort waren.
Neem even een kijkje op het internet om een beeld te krijgen van Quake City, er was namelijk echt niet veel meer van over, er waren allemaal tijdelijke zeecontainers neergezet, zoals het winkelcentrum, elke winkel zat in een andere container. We zijn naar het museum geweest, dat dus niet een groot mooi gebouw was, maar zoals u al kan raden, een zeecontainer. Daar viel het toch wel eventjes stil, wat was dat indrukwekkend zegt, alsof we de aardbeving mee konden maken, dat we het konden voelen, door middel van video’s en foto’s konden we een goed beeld vormen, maar er waren ook overblijfselen van het natuurdrama te bewonderen, dit was toch wel speciaal en wat mogen we blij zijn dat we er in Nederland niet of bijna geen last van hebben. De avond zijn we opstap geweest in Christchurch, en ja hoor er was een kleine aardbeving die nacht om 00.40, maar echt last heb je daar niet van, die komen wekelijks voor en niemand kijk daar nog van op, maar het kan zomaar zijn dat er binnenkort weer een flinke komt, Nieuw-Zeeland is zeer aardbeving gevoelig door de gigantische zeeplaten die verschuiven en hoe dat dan ook allemaal werkt…
Om het grote avontuur en de reis af te sluiten zijn we nog iets meer naar het Noorden gereden, naar Kaikoura waar we walvissen zijn gaan spotten, dit was in ieder geval de bedoeling maar door het slechte weer is de cruise die we geboekt hadden niet doorgegaan, dit was een flinke domper, en we moesten weer terug naar Christchurch, een tocht van 2.5 uur heen en 2.5 uur terug, bah zeg! Hier konden we het natuurlijk niet bij laten zitten en daarom zijn we de volgende dag nog een keer op en neer gereden, de cruise was niet meer mogelijk en daarom hebben we het nog beter aangepakt, we hebben namelijk een helikopter vlucht geboekt, oh oh oh dit was zo vet! Met een helikopter zijn we richting de zee gevlogen om daar naar de grote ‘Sperm Whale’ te zoeken, Sperm staat voor de olie dat in het hoofd zit waardoor de walvis kan zinken naar de zeebodem en zich weer naar het oppervlak kan laten stijgen. Na een grote zoektocht vonden we hem, dit was nog niet zo gemakkelijk, de walvis zit namelijk voor 45 minuten op de bodem van de zee op zoek naar eten en dan komt het een minuut of tien boven water om weer zuurstof binnen te krijgen, even leek het erop dat we hem niet meer zouden zien maar toen kwam het enorme beest bovendrijven, wat een avontuur was dit zeg! Dit was dan wel de ideale afsluiter van onze reis.
Toen we weer in Christchurch aankwamen hebben we naar een motel dichtbij het vliegveld gezocht, we schrokken wel eventjes van de prijzen en daarom kwamen mijn ‘afding’ technieken en het zielige kijken alsof het geld opwas goed te pas en met een leuke korting hebben we een korte nacht gehad in een motel, omdat we al zeer vroeg weer moesten opstaan, de auto hebben we ingeleverd op het vliegveld en om 06.30 vlogen we naar Auckland om vanuit Auckland naar Seoul te vliegen, waar ik nu zit...
in het Hyatt Regency Incheon Hotel, een sterrenhotel met alles erop en eraan, we worden hier als sterren behandeld door ontzettend veel medewerkers die nog net niet mijn schoenen strikken, het is hier echt enorm luxe met een groot restaurant waar we drie keer per dag mogen genieten van heerlijke maaltijden die voor je neus worden klaar gemaakt door acht verschillende koks, na het nemen van een slokje drinken wordt het al weer bijgevuld, er is een groot zwembad, jacuzzi een spa, twee sauna’s, een casino waar het drinken en eten gratis is (waar we gister nog even een leuk bedragje hebben gewonnen, 440.000 Koreaanse Won, waar we vandaag weer lekker hebben gezwommen en hebben genoten van de luxe. Toen we terugkwamen van het zwembad waren alle kleren die op de grond lagen netjes opgevouwen en op een stoel gelegd, me schoenen stonden netjes op een rijtje bij de deur en het bed was verschoond, we kijken onze ogen uit hier, en neem vooral en gerust een kijkje op het internet, dit is echt geweldig!
Over een paar uur vliegen we terug naar Nederland, waar we om 04.45 Nederlandse tijd landen, en dan zit het er toch echt op, wat een geweldig avontuur, wat een succes…
Maar dit was het dan, wat een super tijd heb ik hier mogen meemaken, als een kleine jongen in een grote speelgoedwinkel, een varkentje in een modderpoel en als een god in Frankrijk! Dit was een geweldig mooi avontuur, genoten van heel het land, het hele land mogen zien, gesnoven aan de cultuur en genoten van alle mensen hier, dit was een groot succes! Over een paar uurtjes vliegen we terug naar Nederland, ik heb er zin in, en ben blij dat ik mijn familie en vrienden weer kan zien. Hier is het laatste biertje gedronken, de tassen zijn ingepakt, de laatste cent is uitgegeven en de tassen staan klaar voor vertrek, een grote mooie droom, en donderdagochtend weer wakker worden, dan begint het normale leven weer, hoewel normaal?
Iedereen bedankt voor het lezen van mijn reisverslagen, ik hoop dat jullie er een beetje van hebben kunnen genieten, ik ben blij dat ik mijn ervaringen met jullie heb kunnen delen en dat er hier en daar een leuk berichtje werd geplaatst, dat was fijn!
Voor de laatste keer; Het allerbeste en tot snel!
Groetjes Sander
Via wat kleine dorpjes, waar we veel van de kiwi-cultuur hebben kunnen proeven, zijn we richting Dunedin gereden, Otepoti in het Maori genoemd, is de tweede stad in aantal inwoners na Christchurch op het Zuidereiland, er leven ongeveer 120.000 mensen, het was al weer eventjes geleden dat we echt in een grote stad zaten, eentje met vele supermarkten, eettentjes, kroegen etc. De naam Dunedin komt van Dun Eidann, de Keltische naam voor de Schotse hoofdstad Edinburgh, en ja het was dan ook een stadje met hier en daar wat schotse cultuur, zoals de mannen die in een kilt op het plein stonden met een doedelzak. Helaas was de whisky brouwerij al een paar jaar gesloten en daarom moest er naar een oplossing worden gezocht, en die werd snel gevonden, een bierbrouwerij, en niet zomaar eentje nee het welbekende Nieuw Zeelandse bier; Speights! Nou lieve mensen ik kan u uit ervaring vertellen dat dit wel enorm lekker bier is, en na wat geschiedenis, wat mooie verhalen en een rondleiding door de brouwerij mocht er geproefd worden, we kregen dertig minuten vrij de tijd, met zes verschillende bieren aan de tap klonk het woord ‘zelfservice’ verschrikkelijk goed in de oren. Dertig minuten lang, zes bieren proeven, proeven en nog eens proeven, wat een belevenis. Op het begin werd er nog flink gediscussieerd over de verschillende smaken, maar na een tijdje werd het een groot feest!
Na twee dagen Dunedin zijn we naar het midden van het Zuidereiland gereden om daar dichtbij Mount Cook te overnachten, ook wel Aoraki genoemd, de berg die de wolken pakt, het is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland (3724 meter). De berg is genoemd naar de Engelse zeevaarder James Cook, die Nieuw-Zeeland voor Groot-Brittannië heeft ontdekt. Dichtbij de berg hebben we overnacht op een vrije camping zonder faciliteiten, midden in de natuur tegen een schitterend mooi meer aan. Volop genieten dus, toen we de volgende dag onze reis voort gingen zetten richting Christchurch zijn we nog langs een aantal trekpleisters gereden, een daarvan was een zeer beroemde kapel, zo eentje als in Zand-Oers alleen dan vele malen mooier, onder wat mooie goddelijke liedjes hebben we genoten van het uitzicht dat vanuit de kerk kon worden gezien, dit door een groot raam wat achter het altaar zat. Vervolgens zijn we nog langs een van de schoonste meren van Nieuw-Zeeland gereden, een schitterend plaatje was dat, de zalm die erin zwom, was gezonder dan gezond, alleen werd mijn portemonnee daar niet blij van, er moest voor een stukje zalm met de omvang van een dobbelsteen meer dan tien euro worden betaald.
Na wat frisse lucht bij het meer zijn we de auto weer ingestapt om naar Christchurch te rijden, een lange tocht zonder al te veel stops, een keertje tanken en een plaspauze en zo kwamen we aan in de grootste stad van het Zuidereiland, een stad die ontzettend mooi hoort te zijn, maar dit was helaas niet meer het geval, de stad is namelijk in 2010 en in 2011 getroffen door enorme aardbevingen en die schade was nog steeds zichtbaar in de stad, de stad die Quake City als naam had gekregen. De kathedraal van de stad stond in de stijgers terwijl je van de voorkant nog naar binnen kon kijken, de hele ingang van de kerk was namelijk vernield door de bevingen, ook waren er ontzettend veel parkeerplaatsen in de stad, dit simpelweg doordat de gebouwen er vernield en ingestort waren.
Neem even een kijkje op het internet om een beeld te krijgen van Quake City, er was namelijk echt niet veel meer van over, er waren allemaal tijdelijke zeecontainers neergezet, zoals het winkelcentrum, elke winkel zat in een andere container. We zijn naar het museum geweest, dat dus niet een groot mooi gebouw was, maar zoals u al kan raden, een zeecontainer. Daar viel het toch wel eventjes stil, wat was dat indrukwekkend zegt, alsof we de aardbeving mee konden maken, dat we het konden voelen, door middel van video’s en foto’s konden we een goed beeld vormen, maar er waren ook overblijfselen van het natuurdrama te bewonderen, dit was toch wel speciaal en wat mogen we blij zijn dat we er in Nederland niet of bijna geen last van hebben. De avond zijn we opstap geweest in Christchurch, en ja hoor er was een kleine aardbeving die nacht om 00.40, maar echt last heb je daar niet van, die komen wekelijks voor en niemand kijk daar nog van op, maar het kan zomaar zijn dat er binnenkort weer een flinke komt, Nieuw-Zeeland is zeer aardbeving gevoelig door de gigantische zeeplaten die verschuiven en hoe dat dan ook allemaal werkt…
Om het grote avontuur en de reis af te sluiten zijn we nog iets meer naar het Noorden gereden, naar Kaikoura waar we walvissen zijn gaan spotten, dit was in ieder geval de bedoeling maar door het slechte weer is de cruise die we geboekt hadden niet doorgegaan, dit was een flinke domper, en we moesten weer terug naar Christchurch, een tocht van 2.5 uur heen en 2.5 uur terug, bah zeg! Hier konden we het natuurlijk niet bij laten zitten en daarom zijn we de volgende dag nog een keer op en neer gereden, de cruise was niet meer mogelijk en daarom hebben we het nog beter aangepakt, we hebben namelijk een helikopter vlucht geboekt, oh oh oh dit was zo vet! Met een helikopter zijn we richting de zee gevlogen om daar naar de grote ‘Sperm Whale’ te zoeken, Sperm staat voor de olie dat in het hoofd zit waardoor de walvis kan zinken naar de zeebodem en zich weer naar het oppervlak kan laten stijgen. Na een grote zoektocht vonden we hem, dit was nog niet zo gemakkelijk, de walvis zit namelijk voor 45 minuten op de bodem van de zee op zoek naar eten en dan komt het een minuut of tien boven water om weer zuurstof binnen te krijgen, even leek het erop dat we hem niet meer zouden zien maar toen kwam het enorme beest bovendrijven, wat een avontuur was dit zeg! Dit was dan wel de ideale afsluiter van onze reis.
Toen we weer in Christchurch aankwamen hebben we naar een motel dichtbij het vliegveld gezocht, we schrokken wel eventjes van de prijzen en daarom kwamen mijn ‘afding’ technieken en het zielige kijken alsof het geld opwas goed te pas en met een leuke korting hebben we een korte nacht gehad in een motel, omdat we al zeer vroeg weer moesten opstaan, de auto hebben we ingeleverd op het vliegveld en om 06.30 vlogen we naar Auckland om vanuit Auckland naar Seoul te vliegen, waar ik nu zit...
in het Hyatt Regency Incheon Hotel, een sterrenhotel met alles erop en eraan, we worden hier als sterren behandeld door ontzettend veel medewerkers die nog net niet mijn schoenen strikken, het is hier echt enorm luxe met een groot restaurant waar we drie keer per dag mogen genieten van heerlijke maaltijden die voor je neus worden klaar gemaakt door acht verschillende koks, na het nemen van een slokje drinken wordt het al weer bijgevuld, er is een groot zwembad, jacuzzi een spa, twee sauna’s, een casino waar het drinken en eten gratis is (waar we gister nog even een leuk bedragje hebben gewonnen, 440.000 Koreaanse Won, waar we vandaag weer lekker hebben gezwommen en hebben genoten van de luxe. Toen we terugkwamen van het zwembad waren alle kleren die op de grond lagen netjes opgevouwen en op een stoel gelegd, me schoenen stonden netjes op een rijtje bij de deur en het bed was verschoond, we kijken onze ogen uit hier, en neem vooral en gerust een kijkje op het internet, dit is echt geweldig!
Over een paar uur vliegen we terug naar Nederland, waar we om 04.45 Nederlandse tijd landen, en dan zit het er toch echt op, wat een geweldig avontuur, wat een succes…
Maar dit was het dan, wat een super tijd heb ik hier mogen meemaken, als een kleine jongen in een grote speelgoedwinkel, een varkentje in een modderpoel en als een god in Frankrijk! Dit was een geweldig mooi avontuur, genoten van heel het land, het hele land mogen zien, gesnoven aan de cultuur en genoten van alle mensen hier, dit was een groot succes! Over een paar uurtjes vliegen we terug naar Nederland, ik heb er zin in, en ben blij dat ik mijn familie en vrienden weer kan zien. Hier is het laatste biertje gedronken, de tassen zijn ingepakt, de laatste cent is uitgegeven en de tassen staan klaar voor vertrek, een grote mooie droom, en donderdagochtend weer wakker worden, dan begint het normale leven weer, hoewel normaal?
Iedereen bedankt voor het lezen van mijn reisverslagen, ik hoop dat jullie er een beetje van hebben kunnen genieten, ik ben blij dat ik mijn ervaringen met jullie heb kunnen delen en dat er hier en daar een leuk berichtje werd geplaatst, dat was fijn!
Voor de laatste keer; Het allerbeste en tot snel!
Groetjes Sander
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
