Van Napier naar Milford Sound
Door: SanderAntonisNZA
Blijf op de hoogte en volg Sander
29 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
De tentjes staan weer keurig op een rijtje klaar, fijn in de zon om eventjes te kunnen drogen voordat we erin kruipen, want wat een regenbuien hebben we afgelopen nacht en deze ochtend over ons dak gekregen, die regen heeft er wel voor gezorgd dat het tripje van vandaag een zeer groot succes is geworden, maar waar we zijn geweest en wat we hebben gedaan, laat ik nog eventjes aan de zijlijn wachten, het is namelijk alweer een tijdje geleden dat er een verslag is geschreven en daarom wil ik alle gebeurtenissen graag in de juiste volgorde op papier zetten om het zo met jullie te delen.
Het laatst geschreven verslag was nog op het Noordereiland waar we zojuist de Tangariro Alpine Crossing hadden overleefd om zo richting Napier te vertrekken.
Napier ligt aan de oostkust van Nieuw Zeeland en staat onder andere bekend om haar goede wijnen. Daarom leek het ons dan ook een verschrikkelijk goed idee om die wijnen is te gaan proeven. Natuurlijk wilde er niemand als BOB functioneren en daarom hebben we een mountainbike voor Martijn en een tandem voor Jeroen en mij gehuurd om zo de verschillende wijngaarden te kunnen bezoeken. We zijn begonnen met het plaatselijke wijnmuseum waar we een geur/ruik test hebben ondervonden, dit om daarna optimaal van de aangeboden wijnen te kunnen genieten. Na het ruiken aan meer dan veertig verschillende geuren was het tijd voor de test, waar we allemaal aardig goed doorheen zijn gekomen, we waren klaar voor het echte werk.
Onder het genot van een video werden we meegenomen door verschillende plaatselijke wijnboeren die dan allemaal hun zegje over hun favoriete wijn deden, tijdens het filmpje werd er aangegeven dat er aan het wijntje mocht worden geroken, een beetje schudden met het glaasje, een slokje nemen, en uitspugen... Doorslikken natuurlijk!
Na het museum hebben we de fiets gepakt om op een keurige en nette manier naar de eerste wijngaard te fietsen, daar was het weer een beetje informatie, ruiken, het glaasje schudden, een slokje nemen en uitspugen... Doorslikken natuurlijk!
Na vier verschillende wijngaarden waar er overal minimaal zes witte en drie rode wijnen zijn geproefd met hier en daar een rosé wijn, werd de fietstocht nog zeer interessant, voor de jongens op de tandem hadden de tijd van hun leven. Het was dan ook een zeer mooie weg om te fietsen door de natuur, totdat we op een grote rotonde reden en van de linkerhelft naar de rechterhelft moesten, daar werden we wel eventjes wakker geschud, wat een snelheid hebben we toen gemaakt op een weg waar de auto’s 100km mochten rijden, waar we een abrupte en haakse bocht naar links moesten maken, om zo een hoge berg af te dalen, door de sloot en achja... het belangrijkste is dat we een super middag hebben gehad, en dat we het allemaal hebben overleefd en we hebben weer aan de Nieuw Zeelandse cultuur mogen ruiken, schudden en doorslikken! Napier was geslaagd, op naar de volgende plaats en dat was zeker niet de minste namelijk de hoofdstad van Nieuw Zeeland...
Wellington, en dat had niet drie kilometer verder moeten liggen, we reden namelijk al een hele lange tijd met het rode o zo gevaarlijke lampje aan, er zijn namelijk niet heel veel steden en dorpen in Nieuw Zeeland en dan beschikken ze ook niet allemaal van een tankstation. In Wellington zijn we maar een nachtje gebleven omdat we de volgende dag de ferry moesten pakken om zo naar het Zuidereiland te varen. Als je dan een avond in de hoofdstad van het land bent, dan moet je daar natuurlijk wel opstap kunnen gaan, en dat hebben we dan ook gedaan. Eerst even de tentjes opzetten wat hamburgers op de bakplaat en daarna kon er een flesje whisky worden opengemaakt, dat is toch niet mijn favoriet onder de verschillende dranken die er bestaan maar we hadden nog een fles liggen, die Martijn van zijn stage begeleider had gekregen. Toen die toch aardig leeg was, hebben we de bus gepakt naar Wellington, waar we echt een zeer leuke en verassende avond hebben meegemaakt, waar er flink is gedronken en waar er hier en daar wat danspasjes op de daarvoor bestemde vloer zijn gemaakt.
Goedemorgen, wat een wind, wat een wind... na een leuke avond stappen werden we wakker in ons tentje die nog maar net op de grond bleef staan, we zaten in een lichte wervelstorm en de tentstokken hadden het ontzettend zwaar, er is een tentstok gebroken maar met wat plakband kon die toch nog mee op de boot richting het zuidereiland. Omdat we nog even moesten wachten voordat we de boot op konden, hebben we een wandeling door de stad gemaakt, weer even kunnen genieten van de Kiwi cultuur!
Met een leuke en luxe ferry zijn we de zee overgestoken om een uurtje of vier laten in Picton aan te komen, daar hadden we een hostel geregeld waar de bedden al voor ons opgemaakt waren, klaar om er meteen in te duiken, de volgende dag zijn we naar Nelson gereden om zo een kajak tocht in het Nationale Park, Abel Tasman Park, te hebben. Abel Tasman was een Nederlandse zeevaarder die zeer bekend is hier in Nieuw Zeeland en die dan ook overal voorkomt in de geschiedenis van het land, voor meer informatie verwijs ik u door naar Google of een andere zoekmachine, de bibliotheek kunt u natuurlijk ook raadplegen. Tijdens de kajaktocht hebben we genoten van de prachtige stranden, eilanden en van wat wilde dieren, zeehonden en pinguïns waren namelijk te spotten tijdens de tocht, wat een leuke ervaring en weer een mooie aanvulling op de reis, en deze keer had ik mezelf goed ingesmeerd en een hoedje op gedaan, geen zonnesteek opgelopen dus.
Na twee dagen in het Abel Tasman park hebben we ook nog Farewell split bezocht waar we zeer veel moeite hadden met het zoeken naar een geschikte plek om te overnachten, er waren namelijk niet zoveel campings, hostels of grasvelden waar we de tentjes op konden zetten, totdat we langs een zeer druk maar vrolijk huis regelen waar een leuk enthousiast vrouwtje al naar buiten kwam, ze had daar normaal kamertjes beschikbaar voor 60$ maar we mochten de tenten in haar tuintje opzetten, wat een gezellig huis en een leuke mevrouw was dat, die ons erop wees dat we naar de Musselin moesten gaan, een wereldbekend café met live muziek, daar waar vele beroemdheden ooit op hadden getreden omdat het zo’n gezellige plek was, zelf ging ze er ook naar toe dus we zijn gewoon meegegaan. Het was aardig leuk, het was alleen niet de geschikte avond voor ons, het was heel erg zweverig en volgens mij waren de hippies niet helemaal bewust van datgeen wat ze aan het doen waren, ook zonder iets te gebruiken (op wat biertjes na dan) ben ik leuk mee gaan zweven, op een manier waarop je nooit staat te dansen en met de oogjes dicht een beetje gekken bewegingen maken, ach dat was weer een leuke ervaring.
Vervolgens zijn we verder naar het zuiden gereden, via de westkust van het Zuidereiland, waar we hier en daar een leuke overnachting hebben kunnen regelen, wat biertjes hebben gedronken en genoten hebben van de kleine dorpjes zijn we op weg gegaan naar Franz Joseph, waar een grote gletsjer op ons stond te wachten, via een leuke wandeling konden we aardig dichtbij komen, wat een mooi stukje natuur brengt zo’n grote ijsberg met zich mee, we mochten zonder gids niet dichterbij komen dan een meter of vijftig, en bij het informatiebureau waren helaas niet meer dan twee plekken beschikbaar dus de gletsjer hebben we niet meer beklommen. We besloten om in een hostel te slapen omdat het wel aardig koud was daar tussen de bergen, genoten van een grote pul bier in de avond en een lekker kopje koffie in de ochtend zijn we doorgereden naar Haast, daar was dan ook niet heel veel te doen maar we kwamen wel steeds dichterbij...
Queenstown, een bruisende stad waar het sleutelwoord ‘adrenaline’ is. Nou dat heb ik mogen beleven, daar heb ik namelijk werelds hoogste ‘cliffswingjump’. Er waren verschillende soorten sprongen die je kon maken met allemaal ‘angst’ niveaus. Van te voren kregen we nog een filmpje te zien waar de mensen echt aan het ‘janken’ waren van de angst. Ook hebben verschillende televisie series en films daar opnames gemaakt, zoals het welbekende JackAss, een hele uitdaging voor mij dus. Ik had gekozen voor de ‘Indian Rope’ deze manier van springen kreeg was aardig angstig omdat je namelijk niet sprong, nee je moest je vasthouden aan een dun touw, (met mijn klamme handen) en op het moment dat je losliet, ja dan viel je het ravijn in, je wilt dus niet loslaten en op het moment dat je het niet meer kan houden, denk je wel eventjes ‘oeps’ om het netjes op papier te zetten, en dan val je meer dan zestig meter naar beneden, een vrije val dus, en het ravijn komt dan steeds dichterbij, totdat het touw je opvangt en je een geweldige swing maakt tussen de beide rotsen, ongelofelijk leuk was dit, wel aardig duur maar als je nog een sprong durfde te maken, wat dus niemand deed, hoefde je maar 10% van het normale bedrag te betalen, ach waarom ook niet dat ik, dus hop weer in een harnas en klaarmaken voor de tweede sprong, ik zag dat er ook een manier was om op een stoel te zitten, en dat je dan achterover met een achteruitsalto van het platform werd gelanceerd, dat moest dan wel het ultieme zijn, en dat heb ik dan ook gedaan, dit was zo super gaaf! In de avond had ik wel een drankje verdiend en daarom hebben we meegedaan aan een kroegentocht, waar we in een aantal kroegen zijn geweest, een daarvan was een Icebar, best wel bijzonder hoor!
De kroegentocht was heel leuk maar er was geen tijd om uit te kateren, we moesten namelijk doorrijden naar...
Milford Sound, een prachtig natuurgebied waar een cruise op ons stond te wachten, het regende die nacht enorm hard, waar ik mijn verslag dus ook mee ben begonnen en dit kwam de tocht ten goede, Milford Sound in Fiordland National Park is de bekendste fjord van Fjordland, het is vernoemd naar Milford haven in Wales. Links en rechts, overal waar we keken stroomde het water van de bergen af, in grote, reusachtige watervallen, het was een schitterend beeld, we hadden dus geluk met de regen, want nu waren er meer dan honderd watervallen en bergstromen te zien en als het een paar dagen droog is, dan valt er niet veel te bekijken. Kijk vooral even op google naar Milford Sound, het bekijken waard mag ik toch wel zeggen!
En nu zit ik dan in Te Anau op een camping, nog een beetje na te genieten van de mooie cruise tocht, met een lekker biertje in de zon, zo even een balletje overtrappen en daarna wat gaan eten. Het gaat allemaal voorspoedig en we rijden morgen verder naar het oosten waar we via het meeste zuidelijke punt van Nieuw Zeeland (exclusief Steward Island) doorrijden naar Dunedin.
Er is nog geen internet, of niet genoeg internet om het reisverslag op het internet te zetten, daar wacht ik dus nog eventjes mee, het staat in ieder geval weer mooi op papier om met jullie gedeeld te worden,
De tijd vliegt en we hebben niet heel lang meer in dit geweldige land, maar nog genoeg tijd om volop te genieten!
Het allerbeste en de groetjes,
Sander Antonis
Het laatst geschreven verslag was nog op het Noordereiland waar we zojuist de Tangariro Alpine Crossing hadden overleefd om zo richting Napier te vertrekken.
Napier ligt aan de oostkust van Nieuw Zeeland en staat onder andere bekend om haar goede wijnen. Daarom leek het ons dan ook een verschrikkelijk goed idee om die wijnen is te gaan proeven. Natuurlijk wilde er niemand als BOB functioneren en daarom hebben we een mountainbike voor Martijn en een tandem voor Jeroen en mij gehuurd om zo de verschillende wijngaarden te kunnen bezoeken. We zijn begonnen met het plaatselijke wijnmuseum waar we een geur/ruik test hebben ondervonden, dit om daarna optimaal van de aangeboden wijnen te kunnen genieten. Na het ruiken aan meer dan veertig verschillende geuren was het tijd voor de test, waar we allemaal aardig goed doorheen zijn gekomen, we waren klaar voor het echte werk.
Onder het genot van een video werden we meegenomen door verschillende plaatselijke wijnboeren die dan allemaal hun zegje over hun favoriete wijn deden, tijdens het filmpje werd er aangegeven dat er aan het wijntje mocht worden geroken, een beetje schudden met het glaasje, een slokje nemen, en uitspugen... Doorslikken natuurlijk!
Na het museum hebben we de fiets gepakt om op een keurige en nette manier naar de eerste wijngaard te fietsen, daar was het weer een beetje informatie, ruiken, het glaasje schudden, een slokje nemen en uitspugen... Doorslikken natuurlijk!
Na vier verschillende wijngaarden waar er overal minimaal zes witte en drie rode wijnen zijn geproefd met hier en daar een rosé wijn, werd de fietstocht nog zeer interessant, voor de jongens op de tandem hadden de tijd van hun leven. Het was dan ook een zeer mooie weg om te fietsen door de natuur, totdat we op een grote rotonde reden en van de linkerhelft naar de rechterhelft moesten, daar werden we wel eventjes wakker geschud, wat een snelheid hebben we toen gemaakt op een weg waar de auto’s 100km mochten rijden, waar we een abrupte en haakse bocht naar links moesten maken, om zo een hoge berg af te dalen, door de sloot en achja... het belangrijkste is dat we een super middag hebben gehad, en dat we het allemaal hebben overleefd en we hebben weer aan de Nieuw Zeelandse cultuur mogen ruiken, schudden en doorslikken! Napier was geslaagd, op naar de volgende plaats en dat was zeker niet de minste namelijk de hoofdstad van Nieuw Zeeland...
Wellington, en dat had niet drie kilometer verder moeten liggen, we reden namelijk al een hele lange tijd met het rode o zo gevaarlijke lampje aan, er zijn namelijk niet heel veel steden en dorpen in Nieuw Zeeland en dan beschikken ze ook niet allemaal van een tankstation. In Wellington zijn we maar een nachtje gebleven omdat we de volgende dag de ferry moesten pakken om zo naar het Zuidereiland te varen. Als je dan een avond in de hoofdstad van het land bent, dan moet je daar natuurlijk wel opstap kunnen gaan, en dat hebben we dan ook gedaan. Eerst even de tentjes opzetten wat hamburgers op de bakplaat en daarna kon er een flesje whisky worden opengemaakt, dat is toch niet mijn favoriet onder de verschillende dranken die er bestaan maar we hadden nog een fles liggen, die Martijn van zijn stage begeleider had gekregen. Toen die toch aardig leeg was, hebben we de bus gepakt naar Wellington, waar we echt een zeer leuke en verassende avond hebben meegemaakt, waar er flink is gedronken en waar er hier en daar wat danspasjes op de daarvoor bestemde vloer zijn gemaakt.
Goedemorgen, wat een wind, wat een wind... na een leuke avond stappen werden we wakker in ons tentje die nog maar net op de grond bleef staan, we zaten in een lichte wervelstorm en de tentstokken hadden het ontzettend zwaar, er is een tentstok gebroken maar met wat plakband kon die toch nog mee op de boot richting het zuidereiland. Omdat we nog even moesten wachten voordat we de boot op konden, hebben we een wandeling door de stad gemaakt, weer even kunnen genieten van de Kiwi cultuur!
Met een leuke en luxe ferry zijn we de zee overgestoken om een uurtje of vier laten in Picton aan te komen, daar hadden we een hostel geregeld waar de bedden al voor ons opgemaakt waren, klaar om er meteen in te duiken, de volgende dag zijn we naar Nelson gereden om zo een kajak tocht in het Nationale Park, Abel Tasman Park, te hebben. Abel Tasman was een Nederlandse zeevaarder die zeer bekend is hier in Nieuw Zeeland en die dan ook overal voorkomt in de geschiedenis van het land, voor meer informatie verwijs ik u door naar Google of een andere zoekmachine, de bibliotheek kunt u natuurlijk ook raadplegen. Tijdens de kajaktocht hebben we genoten van de prachtige stranden, eilanden en van wat wilde dieren, zeehonden en pinguïns waren namelijk te spotten tijdens de tocht, wat een leuke ervaring en weer een mooie aanvulling op de reis, en deze keer had ik mezelf goed ingesmeerd en een hoedje op gedaan, geen zonnesteek opgelopen dus.
Na twee dagen in het Abel Tasman park hebben we ook nog Farewell split bezocht waar we zeer veel moeite hadden met het zoeken naar een geschikte plek om te overnachten, er waren namelijk niet zoveel campings, hostels of grasvelden waar we de tentjes op konden zetten, totdat we langs een zeer druk maar vrolijk huis regelen waar een leuk enthousiast vrouwtje al naar buiten kwam, ze had daar normaal kamertjes beschikbaar voor 60$ maar we mochten de tenten in haar tuintje opzetten, wat een gezellig huis en een leuke mevrouw was dat, die ons erop wees dat we naar de Musselin moesten gaan, een wereldbekend café met live muziek, daar waar vele beroemdheden ooit op hadden getreden omdat het zo’n gezellige plek was, zelf ging ze er ook naar toe dus we zijn gewoon meegegaan. Het was aardig leuk, het was alleen niet de geschikte avond voor ons, het was heel erg zweverig en volgens mij waren de hippies niet helemaal bewust van datgeen wat ze aan het doen waren, ook zonder iets te gebruiken (op wat biertjes na dan) ben ik leuk mee gaan zweven, op een manier waarop je nooit staat te dansen en met de oogjes dicht een beetje gekken bewegingen maken, ach dat was weer een leuke ervaring.
Vervolgens zijn we verder naar het zuiden gereden, via de westkust van het Zuidereiland, waar we hier en daar een leuke overnachting hebben kunnen regelen, wat biertjes hebben gedronken en genoten hebben van de kleine dorpjes zijn we op weg gegaan naar Franz Joseph, waar een grote gletsjer op ons stond te wachten, via een leuke wandeling konden we aardig dichtbij komen, wat een mooi stukje natuur brengt zo’n grote ijsberg met zich mee, we mochten zonder gids niet dichterbij komen dan een meter of vijftig, en bij het informatiebureau waren helaas niet meer dan twee plekken beschikbaar dus de gletsjer hebben we niet meer beklommen. We besloten om in een hostel te slapen omdat het wel aardig koud was daar tussen de bergen, genoten van een grote pul bier in de avond en een lekker kopje koffie in de ochtend zijn we doorgereden naar Haast, daar was dan ook niet heel veel te doen maar we kwamen wel steeds dichterbij...
Queenstown, een bruisende stad waar het sleutelwoord ‘adrenaline’ is. Nou dat heb ik mogen beleven, daar heb ik namelijk werelds hoogste ‘cliffswingjump’. Er waren verschillende soorten sprongen die je kon maken met allemaal ‘angst’ niveaus. Van te voren kregen we nog een filmpje te zien waar de mensen echt aan het ‘janken’ waren van de angst. Ook hebben verschillende televisie series en films daar opnames gemaakt, zoals het welbekende JackAss, een hele uitdaging voor mij dus. Ik had gekozen voor de ‘Indian Rope’ deze manier van springen kreeg was aardig angstig omdat je namelijk niet sprong, nee je moest je vasthouden aan een dun touw, (met mijn klamme handen) en op het moment dat je losliet, ja dan viel je het ravijn in, je wilt dus niet loslaten en op het moment dat je het niet meer kan houden, denk je wel eventjes ‘oeps’ om het netjes op papier te zetten, en dan val je meer dan zestig meter naar beneden, een vrije val dus, en het ravijn komt dan steeds dichterbij, totdat het touw je opvangt en je een geweldige swing maakt tussen de beide rotsen, ongelofelijk leuk was dit, wel aardig duur maar als je nog een sprong durfde te maken, wat dus niemand deed, hoefde je maar 10% van het normale bedrag te betalen, ach waarom ook niet dat ik, dus hop weer in een harnas en klaarmaken voor de tweede sprong, ik zag dat er ook een manier was om op een stoel te zitten, en dat je dan achterover met een achteruitsalto van het platform werd gelanceerd, dat moest dan wel het ultieme zijn, en dat heb ik dan ook gedaan, dit was zo super gaaf! In de avond had ik wel een drankje verdiend en daarom hebben we meegedaan aan een kroegentocht, waar we in een aantal kroegen zijn geweest, een daarvan was een Icebar, best wel bijzonder hoor!
De kroegentocht was heel leuk maar er was geen tijd om uit te kateren, we moesten namelijk doorrijden naar...
Milford Sound, een prachtig natuurgebied waar een cruise op ons stond te wachten, het regende die nacht enorm hard, waar ik mijn verslag dus ook mee ben begonnen en dit kwam de tocht ten goede, Milford Sound in Fiordland National Park is de bekendste fjord van Fjordland, het is vernoemd naar Milford haven in Wales. Links en rechts, overal waar we keken stroomde het water van de bergen af, in grote, reusachtige watervallen, het was een schitterend beeld, we hadden dus geluk met de regen, want nu waren er meer dan honderd watervallen en bergstromen te zien en als het een paar dagen droog is, dan valt er niet veel te bekijken. Kijk vooral even op google naar Milford Sound, het bekijken waard mag ik toch wel zeggen!
En nu zit ik dan in Te Anau op een camping, nog een beetje na te genieten van de mooie cruise tocht, met een lekker biertje in de zon, zo even een balletje overtrappen en daarna wat gaan eten. Het gaat allemaal voorspoedig en we rijden morgen verder naar het oosten waar we via het meeste zuidelijke punt van Nieuw Zeeland (exclusief Steward Island) doorrijden naar Dunedin.
Er is nog geen internet, of niet genoeg internet om het reisverslag op het internet te zetten, daar wacht ik dus nog eventjes mee, het staat in ieder geval weer mooi op papier om met jullie gedeeld te worden,
De tijd vliegt en we hebben niet heel lang meer in dit geweldige land, maar nog genoeg tijd om volop te genieten!
Het allerbeste en de groetjes,
Sander Antonis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
