Weekje 2 alweer!

Hallo allemaal,

Voordat ik begin met mijn verhaal over afgelopen week, wil ik het volgende eventjes kwijt; Ik vind het super leuk dat mijn reisverslagen door zoveel mensen worden bekeken, namelijk meer dan 200 views! Het is ook leuk om onder aan het verslag de reacties te lezen! Daarvoor wil ik iedereen bedanken, dat doet me goed 

Ja, daar ga je dan… het was maandag ochtend en ik ging fris en fruitig de deur uit om mijn eerste stagedag als stagiair van Dream Au Pair te voltooien. Normaal gesproken is het een kleine wandeling van nog geen kilometer lang, maar zoals ik al zei ‘ normaal gesproken’. Ik had namelijk een foto gemaakt van Grafton Road, dat is de straatnaam van mijn stageplek, helaas had deze straat meer dan tweehonderd nummers! Het was dus niet zomaar even naar mijn stage lopen, ik wist gewoon niet hoe of wat. Gelukkig liepen er genoeg mensen op straat die mij konden helpen. Met een kleine race tegen de klok en een aardig looptempo was ik net op tijd (09.59) gearriveerd op de juiste plek. Ik werd met een glimlach ontvangen en meteen voorgesteld aan mijn nieuwe collega’s. Na een kleine rondleiding kreeg ik mijn plekje voor de volgende twintig weken te zien. Ik had een mooi en groot bureau met een computer. Ginny Douglas, mede eigenares van Dream Au Pair, legde me een heleboel uit over het bedrijf. Na deze introductie was het tijd voor wat werk, het was vrij simpel werk maar je moet natuurlijk ergens beginnen. Naast mij zit Sarah, een zwangere vrouw die de hele dag kan en aan het eten is, dat is echt genieten. Toen het klokje van mijn computer op 16.00 stond was het alweer tijd om naar huis te gaan, mijn eerste werkdag zat erop.
De dinsdag heb ik timesheets gemaakt, dit zijn planningen waar de tijden opstaan waarop Au Pairs moeten werken. Het was veel werk en ik ben er dan ook lang mee bezig geweest, maar om 17.00 moest ik toch echt stoppen, het was namelijk tijd voor een biertje omdat een andere stagiair ( mijn voorgangster) terug naar Nederland ging.
Woensdag, donderdag en vrijdag waren oriëntatie dagen, dit zijn dagen waarin de nieuwe Au Pairs (voornamelijk uit Duitsland) kennismaken met het bedrijf en cursus krijgen wat betreft; eerste hulp, wat te doen bij vulkaanuitbarstingen, tornado’s of aardbevingen en waarin ze de kneepjes van het vak uitgelegd krijgen door mijn collega’s. Deze dagen werden gehouden in het Heartland Hotel vlakbij het vliegveld. Ik kreeg een vierpersoonskamer voor mij alleen en voelde me net dat kleine mannetje van Home Alone. Ik had de beschikking over ‘tweepersoonsbedden’ een badkamer met douche en een ligbad, een koelkast en een bureau met een grote televisie die je ook als computer kon gebruiken. ’s Ochtends was er tijd voor een uitgebreid ontbijt, daarna kwam de ‘morning tea’ vervolgens de lunch, om daarna nog een ‘afternoon tea’ te hebben en de dag werd afgesloten met een avondmaal. Heb ik echt gewerkt deze dagen?, nee niet echt nee. Ook heb ik ’s Avonds kennisgemaakt met een totaal nieuwe sport voor mij, Cricket! In de lobby heb ik een deel van een cricket wedstrijd gekeken, het was Australië-Engeland, en het is niet echt een joepie de poepie sport. Wel heb ik wat Engelse ontmoet waarmee ik wat heb gedronken deze avond.
De vrijdag avond was het tijd voor mijn eerste stapavond in Auckland, het was echt een stapavond zoals die hoort te zijn, en ik kan er dan ook niet veel meer van op papier zetten…
De zaterdag was een dag van slapen, luieren, slapen en luieren, zoals een dag na het stappen hoort te zijn 
Zondag ochtend was ik niet vrij, ik mocht gaan werken op een grote babyshow, maar voordat ik naar dit evenement ging was er tijd voor een Skype gesprek met meer dan tachtig man. Er was namelijk een feest bij mijn ouders thuis en ik kreeg alle vrienden en familie te zien. Wat een chaos was dit, maar zeker leuk om even mee te maken! Na dit gesprek was het dan toch echt tijd om te gaan werken, en samen met mijn collega stond ik in een soort marktkraampje in een zeer grote hal waar meer dan vijfduizend bezoekers per dag kwamen. Het waren voornamelijk jonge moeders en zwangere vrouwen die opzoek waren naar de nieuwste gadgets voor hun pas(on)geboren baby. Het was mijn taak om de naam van het bedrijf zoveel mogelijk te verspreiden en om nieuwe mogelijke klanten binnen te halen. Op het begin was ik vooral bezig met het uitdelen van ballonen aan kleine kinderen en liet ik het echte werk aan mijn collega over, ja veel weet ik nog niet van de programma’s die het bedrijf aanbiedt en daarom was het ontzettend moeilijk om tegen al die niet-Nederlands sprekende mensen mijn verhaal kwijt te kunnen. Maar oefening baart kunst zoals ze zeggen, want toen ik eenmaal de smaak te pakken had, ging ik als een stoomtrein. Toen we om 13.30 werden afgelost door andere collega’s, had ik acht van de vijftien nieuwe inschrijvingen op mijn naam. Dit doormiddel van een babbel en een leuke glimlach zullen we maar zeggen;) Ja een beetje trots mocht ik wel zijn op mezelf.
Toen ik terug kwam bij mijn appartement ben ik naar de haven gegaan waar mijn kamergenoten wat vis met friet aan het eten waren, daar hebben we nog even gezeten om vervolgens het weekend thuis af te sluiten, met een kleine nadruk op thuis, want zo voelt dit appartement al steeds meer aan!