11
Door: SanderAntonisNZA
Blijf op de hoogte en volg Sander
28 Oktober 2013 | Nieuw Zeeland, Auckland
Mijn lieve familie, munne maten, het voetballen bij RKVVO, biertje doen in m’n vaste kroegen, werken in café-bar de Locht en Lokaal 8, live voetbalwedstrijden bekijken, mijn hondje Micky, het al zo mooie en interessante dorp Oers, het geweldige Sinterklaas feest met Zwarte Pieten, een witte kerst en hier en daar wat programma’s op de televisie.
Dit zijn elf dingen, die op het moment gemist worden of die ik ga missen, het was even lastig om een lijstje te maken maar dit is het dan zo wel, het kan zijn dat ik iets grondigs vergeten ben, mijn excuses daarvoor… Maar mis ik deze dingen nu zodanig dat ik hier alleen maar aan het piekeren ben, ik dacht het dus eventjes niet. Daar heb ik namelijk totaal de tijd niet voor en daar ontbreekt de reden ook van, het gaat hier namelijk helemaal maar wens en ik zal dit voor geen goud willen ruilen noch missen! Dit is een top ervaring, een geweldige periode, eigenlijk is het gewoon een grote ‘levensles’ waarbij allerlei facetten uit het leven aan bod komen.
Boodschappen doen, eten koken, het appartement hier en daar levendig houden, mijn kleren wassen, elke dag weer naar mijn stage gaan in plaats van in bed blijven liggen, blij zijn met de kleine dingen die het hedendaagse leven te bieden heeft, elk weekend gebruiken om iets nuttigs te doen, het samen leven met een persoon uit een andere cultuur (Duitse kamergenoot), verantwoordelijkheden nemen, conditie op peil houden zonder de wekelijkse voetbaltrainingen en het genotscentrum aan de gang houden!
Dit zijn elf dingen, die op het moment de revue passeren waar ik thuis niet naar hoefde te kijken, in ieder geval het merendeel. Maar ik kan jullie allemaal gerust stellen, het is helemaal geen probleem voor mij en het gaat allemaal dan ook naar wens. Het is een mooie fase waarbij er wat meer ‘zelfstandigheid’ wordt gevraagd, nou dat gaat naar behoren, niets te klagen? Nee, niets te klagen!
Enfin, week elf, wat gaat de tijd toch ontzettend snel, het is bijna niet bij te houden en het lijkt alsof ik om de twee dagen weer een verslag kan schrijven.
Normaal gesproken publiceer ik het verslag op de zondag avond, dan is het in Nederland zondag middag en is mijn weekend voorbij, ik kreeg gelukkig vandaag van enkele trouwe lezers de vraag waar het verslag bleef, nou hier is ie dan! Het is vandaag namelijk Labor Day, een vrije dag in Nieuw Zeeland en daarom hebben we de kans gekregen om zondagavond nog een lekker op pad te gaan. Ik had gisteravond wel een verslag kunnen schrijven, maar of die compleet was geweest, kon ik niet garanderen, en dit was toch een extra ‘weekenddag’. En om heel eerlijk te zijn, verlangde ik gisteravond toch iets meer naar mijn bedje dan naar het schrijven van een nieuw verslag.
Oerse bikers opgelet, er is een nieuwe fietser in de maak… alhoewel, de zaterdag hebben Martijn en ik een mountainbike gehuurd en zijn we met de Ferry naar Waiheke Island (ligt in de Golf van Hauraki, op ongeveer 35 minuten varen afstand van Auckland in Nieuw-Zeeland. Het eiland is 19,3 km lang en heeft een totale oppervlakte van 92 km².Het heeft een kustlijn van 133 km, waarvan 40 km strand. Het is de op-een-na-grootste van de eilanden in de Golf van Hauraki (na Great Barrier eiland) en is het dichtstbevolkte en best bereikbare eiland. De haven van Matiatia aan de westkust ligt 17,7 km van Auckland en de oostkust is 21,4 km van Coromandel ) gevaren, daar hebben we een aantal uurtjes gefietst, tenminste dat was de bedoeling, maar het is uiteindelijk een fietstocht geworden die om 10.00 in de ochtend begon en eindige om 20.00 in de avond, zo net na de zonsondergang, in totaal hebben we een kilometer of vijfenzeventig afgelegd en dit was helaas niet allemaal op een fijne verharde platte weg zoals de Heerbaan in Veldhoven, Neen het waren alleen maar heuvels en bergen, en een onverhard gravelachtig pad van twintig kilometer waarbij het achterwiel weg slipte tijdens het klimmen en de fiets alle kanten opging tijdens het dalen. Het was een helse tocht, waarbij er elke keer net niet hard genoeg gefietst kon worden om doormiddel van het dalen niet te hoeven klimmen ( geen onnodige risico’s nemen), het was trouwens wel een prachtige dag waarop we hebben kunnen genieten van ontzettend mooie uitzichten, enorm veel schapen in de bergen, en het zonnetje die volop aan het schijnen was.
Om 18.00 vonden we het wel genoeg en zijn we flink gaan eten bij een wegrestaurantje, omdat we wisten dat we de laatste veertien kilometer met de bus konden doen. Er stond namelijk in de brochure dat de fietsen op de voorkant van de bus konden worden gemonteerd, dit is natuurlijk niet helemaal zoals een Antonis zich gedraagt maar ik moest natuurlijk ook aan mijn uitgeputte kameraad denken. Toen de bus eenmaal bij de bushalte stopte kwam daar het mindere nieuws, “sinds vandaag mogen we geen fietsen meer meenemen met de bus, dus ik kan jullie helaas niet helpen” zei de buschauffeur. Ik kon er eigenlijk wel om lachen en met wat zadelpijn en de blaren op mijn handen ben ik de bike weer opgestapt. Mijn fietsmaat was er helemaal klaar mee, en is geen berg meer op gefietst, dit gaf mij de tijd om boven aan de berg te genieten van het prachtige uitzicht, de vele schapen in de weilanden en in de verte de westkust van Nieuw Zeeland, gelukkig waren er nog vele afdalingen waardoor we nog genoeg kilometers samen hebben kunnen maken.
Euforie ontstond bij het bereiken van de haven, waar de ferry op ons stond te wachten, dat was wel even fijn! Eenmaal thuis helemaal uitgeput aangekomen, werd er niet meer gedacht om de stad in te gaan, het lichaam snakte naar rust en daar heb ik dan maar ook naar geluisterd.
Vandaag, maandag 28 oktober, ook wel ‘Labor Day’ hier in Nieuw Zeeland, hebben we lekker een bak koffie op een terrasje gepakt, om vervolgens wat te eten in een restaurantje in de stad, en de dag is afgesloten met wat heerlijke Corona’s (biertjes) in de zon.
Morgen is het alweer dinsdag en staat er een korte stageweek op de planning. Met mijn stage gaat het trouwens allemaal prima, deze week de beoordeling mogen ontvangen van mijn begeleider vanuit school en van mijn bazin, beide zijn dik tevreden! Dus dat mag dan ook wel eventjes gezegd worden, zo net voordat ik mijn bedje in duik… Bedankt voor het geduld en ik hoop dat het verslag het wachten waard was, haha…
Het allerbeste,
Sander Antonis
Dit zijn elf dingen, die op het moment gemist worden of die ik ga missen, het was even lastig om een lijstje te maken maar dit is het dan zo wel, het kan zijn dat ik iets grondigs vergeten ben, mijn excuses daarvoor… Maar mis ik deze dingen nu zodanig dat ik hier alleen maar aan het piekeren ben, ik dacht het dus eventjes niet. Daar heb ik namelijk totaal de tijd niet voor en daar ontbreekt de reden ook van, het gaat hier namelijk helemaal maar wens en ik zal dit voor geen goud willen ruilen noch missen! Dit is een top ervaring, een geweldige periode, eigenlijk is het gewoon een grote ‘levensles’ waarbij allerlei facetten uit het leven aan bod komen.
Boodschappen doen, eten koken, het appartement hier en daar levendig houden, mijn kleren wassen, elke dag weer naar mijn stage gaan in plaats van in bed blijven liggen, blij zijn met de kleine dingen die het hedendaagse leven te bieden heeft, elk weekend gebruiken om iets nuttigs te doen, het samen leven met een persoon uit een andere cultuur (Duitse kamergenoot), verantwoordelijkheden nemen, conditie op peil houden zonder de wekelijkse voetbaltrainingen en het genotscentrum aan de gang houden!
Dit zijn elf dingen, die op het moment de revue passeren waar ik thuis niet naar hoefde te kijken, in ieder geval het merendeel. Maar ik kan jullie allemaal gerust stellen, het is helemaal geen probleem voor mij en het gaat allemaal dan ook naar wens. Het is een mooie fase waarbij er wat meer ‘zelfstandigheid’ wordt gevraagd, nou dat gaat naar behoren, niets te klagen? Nee, niets te klagen!
Enfin, week elf, wat gaat de tijd toch ontzettend snel, het is bijna niet bij te houden en het lijkt alsof ik om de twee dagen weer een verslag kan schrijven.
Normaal gesproken publiceer ik het verslag op de zondag avond, dan is het in Nederland zondag middag en is mijn weekend voorbij, ik kreeg gelukkig vandaag van enkele trouwe lezers de vraag waar het verslag bleef, nou hier is ie dan! Het is vandaag namelijk Labor Day, een vrije dag in Nieuw Zeeland en daarom hebben we de kans gekregen om zondagavond nog een lekker op pad te gaan. Ik had gisteravond wel een verslag kunnen schrijven, maar of die compleet was geweest, kon ik niet garanderen, en dit was toch een extra ‘weekenddag’. En om heel eerlijk te zijn, verlangde ik gisteravond toch iets meer naar mijn bedje dan naar het schrijven van een nieuw verslag.
Oerse bikers opgelet, er is een nieuwe fietser in de maak… alhoewel, de zaterdag hebben Martijn en ik een mountainbike gehuurd en zijn we met de Ferry naar Waiheke Island (ligt in de Golf van Hauraki, op ongeveer 35 minuten varen afstand van Auckland in Nieuw-Zeeland. Het eiland is 19,3 km lang en heeft een totale oppervlakte van 92 km².Het heeft een kustlijn van 133 km, waarvan 40 km strand. Het is de op-een-na-grootste van de eilanden in de Golf van Hauraki (na Great Barrier eiland) en is het dichtstbevolkte en best bereikbare eiland. De haven van Matiatia aan de westkust ligt 17,7 km van Auckland en de oostkust is 21,4 km van Coromandel ) gevaren, daar hebben we een aantal uurtjes gefietst, tenminste dat was de bedoeling, maar het is uiteindelijk een fietstocht geworden die om 10.00 in de ochtend begon en eindige om 20.00 in de avond, zo net na de zonsondergang, in totaal hebben we een kilometer of vijfenzeventig afgelegd en dit was helaas niet allemaal op een fijne verharde platte weg zoals de Heerbaan in Veldhoven, Neen het waren alleen maar heuvels en bergen, en een onverhard gravelachtig pad van twintig kilometer waarbij het achterwiel weg slipte tijdens het klimmen en de fiets alle kanten opging tijdens het dalen. Het was een helse tocht, waarbij er elke keer net niet hard genoeg gefietst kon worden om doormiddel van het dalen niet te hoeven klimmen ( geen onnodige risico’s nemen), het was trouwens wel een prachtige dag waarop we hebben kunnen genieten van ontzettend mooie uitzichten, enorm veel schapen in de bergen, en het zonnetje die volop aan het schijnen was.
Om 18.00 vonden we het wel genoeg en zijn we flink gaan eten bij een wegrestaurantje, omdat we wisten dat we de laatste veertien kilometer met de bus konden doen. Er stond namelijk in de brochure dat de fietsen op de voorkant van de bus konden worden gemonteerd, dit is natuurlijk niet helemaal zoals een Antonis zich gedraagt maar ik moest natuurlijk ook aan mijn uitgeputte kameraad denken. Toen de bus eenmaal bij de bushalte stopte kwam daar het mindere nieuws, “sinds vandaag mogen we geen fietsen meer meenemen met de bus, dus ik kan jullie helaas niet helpen” zei de buschauffeur. Ik kon er eigenlijk wel om lachen en met wat zadelpijn en de blaren op mijn handen ben ik de bike weer opgestapt. Mijn fietsmaat was er helemaal klaar mee, en is geen berg meer op gefietst, dit gaf mij de tijd om boven aan de berg te genieten van het prachtige uitzicht, de vele schapen in de weilanden en in de verte de westkust van Nieuw Zeeland, gelukkig waren er nog vele afdalingen waardoor we nog genoeg kilometers samen hebben kunnen maken.
Euforie ontstond bij het bereiken van de haven, waar de ferry op ons stond te wachten, dat was wel even fijn! Eenmaal thuis helemaal uitgeput aangekomen, werd er niet meer gedacht om de stad in te gaan, het lichaam snakte naar rust en daar heb ik dan maar ook naar geluisterd.
Vandaag, maandag 28 oktober, ook wel ‘Labor Day’ hier in Nieuw Zeeland, hebben we lekker een bak koffie op een terrasje gepakt, om vervolgens wat te eten in een restaurantje in de stad, en de dag is afgesloten met wat heerlijke Corona’s (biertjes) in de zon.
Morgen is het alweer dinsdag en staat er een korte stageweek op de planning. Met mijn stage gaat het trouwens allemaal prima, deze week de beoordeling mogen ontvangen van mijn begeleider vanuit school en van mijn bazin, beide zijn dik tevreden! Dus dat mag dan ook wel eventjes gezegd worden, zo net voordat ik mijn bedje in duik… Bedankt voor het geduld en ik hoop dat het verslag het wachten waard was, haha…
Het allerbeste,
Sander Antonis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
