De achttiende week.

Vandaag al weer meer dan 4 maanden hier in Nieuw Zeeland, dat betekend dat de stage er nu toch wel echt, echt bijna op zit en dat daarna het avontuur mag gaan beginnen. Vier maanden weg van huis wie had dat toch gedacht, hier in het al zo grote en multiculturele Auckland, zit Meneer Antonis, die normaalgesproken toch echt een jongen uit het dorp hoort te zijn. Toch bevalt het me nog steeds aardig goed, dat leventje op jezelf, het koken voor twee dagen lang, een glaasje wijn bij het eten, een flesje bier voor het slapen, een kop koffie als ik wakker wordt, de dames van de housekeeping die er elke zondag weer zijn, de dames die zo doordeweeks eens langskomen, de ochtenden waar ik vroeg moet opstaan om de bus maar net te kunnen halen, de ochtenden waar ik mag uitslapen tot ik een ons weeg, de middagen waar de zon ontzettend schijnt, de avonden die steeds langer worden, haha ik kan er zo een boek van vol schrijven, ja dat leventje bevalt me wel! Ik snap ook zeer goed dat er zoveel mensen naar dit land komen en er dan voor altijd willen blijven, wat een land zeg!

Even een zeer korte update wat betreft mijn schoolopdrachten: gaat goed.

Dan nu naar interessante dingen, afgelopen zaterdag was de 20e verjaardag van het Coca Cola Kerstfeest in het park, waar ik dan ook naar toe ben geweest. Het was namelijk de bedoeling dat er iemand vanuit Dream Au Pair, met een groep Au Pairs die zich daarvoor hadden aangemeld, daar heen zou gaan. Van te voren had ik daar toch niet zo heel veel zin in, maar toen we er eenmaal aankwamen was het toch een heel groot feest. Met allemaal kiwi artiesten die talentenshows hadden gewonnen of al jaren meegingen in de top van Nieuw Zeeland, ik moet dan wel zeggen dat ik er niemand van kende, maar een liedje zingen dat konden ze wel, het waren dan ook allemaal Kerstliedjes, en wie houdt daar nou niet van. Moet je jezelf even voorstellen, op een groot grasveld in een enorm park, zitten ongelofelijk veel mensen, allemaal met tentjes en paraplu’s voor de zon, die mensen zitten daar allemaal op een hoopje op een kleed te eten, drinken en naar de muziek te luisteren. Het waren er veel, meer dan er in het Philips Stadion passen als het uitverkocht is, dat is misschien even moeilijk voor te stellen, maar een man of 35.000 zat er wel. Deze show duurden een aantal uurtjes met aan het eind een vuurwerkshow van meer dan vijf minuten. Coca Cola heeft het goed aangepakt en het was een genot om te gaan, volgend jaar weer zullen we maar zeggen!

De zondag had ik een XmasPoolParty bij mijn bazin van mijn stage. Het was voor alle werknemers en het was gezellig, erg gezellig. Ze heeft een mooi groot huis met een gloednieuw zwembad, geen chloor bad maar een zeer speciaal zout waterbad, het was gelukkig niet zo zout als de zee, sterker nog je proefde het zout maar amper. We hebben mogen genieten van een heerlijke barbecue en zoals het hier zeer normaal is in het kiwi land worden er geen dagen geleefd zonder wat te drinken. Er zijn dan ook aardig wat biertjes doorheen gegaan, en toen die op waren, want tot zo ver kwam het, toen zijn we de flessen wijn van de vrouwen op gaan maken. Nu waren het niet echt mensen die alles klein en onbescheiden zouden vieren, en dat heb ik de maandagochtend toch wel mogen voelen. Maar het wondermiddel ‘water’ heeft me de dag doorgebracht en nu ben ik al weer een verslag aan het typen, dat eigenlijk op de zondagavond komt maar je raadt het al, dat ging hem eventjes niet worden gisteravond. Dat had natuurlijk wel zo kunnen zijn, maar of het dan leesbaar was, vraag ik mezelf toch af.

De eerste dag van mijn allerlaatste stageweek bij Dream Au Pair zit alweer op en nog maar vier dagen te gaan, waarvan woensdagmiddag een sushi afscheidslunch en de donderdag en vrijdag ben ik er van overtuigd dat er ook nog flink afscheid wordt genomen.
Het was dan ook een ontzettend mooie tijd bij dit bedrijf, waar ik toch wel ontzettend veel heb geleerd, waar ik het zeer naar mijn zin heb gehad en waar ik eigenlijk gewoon de mooiste tijd van me leven op school gebied heb kunnen beleven, ik ben deze mensen dan ook allemaal dankbaar en ga de laatste dagen volop genieten van het samenzijn met mijn top team dat toch wel gecreëerd is, het grappige is dat het allemaal vrouwen zijn, waarvan er toch wel wat bij zitten die niet emotioneel gezien het sterke geslacht vertegenwoordigen, ik ben dus benieuwd!

Ik hoop dat iedereen een mooie week tegemoet gaat, dat er hard gewerkt wordt om zo in het weekend weer alle centjes op te kunnen maken en te kunnen genieten van het leven. Waar jullie de winterjassen, handschoenen en mutsen klaar hebben liggen, is het hier de laatste dagen niet meer uit te houden, de temperaturen gaan naar de 27 en het gat in de ozonlaag gooit daar nog eens 10+ graden bovenop.

Iedereen het allerbeste en tot reisverslag nummer 19.
Groetjes Sander