Acht

Week acht, was perfect, zoals verwacht.

Dit was de laatste week voor een zwangere collega van me en daarom hebben we op dinsdag een ‘vaarwel etentje’ georganiseerd. Het was de bedoeling dat iedereen wat te eten meenam, zodat we op die manier een leuk etentje met elkaar konden hebben. Stokbroden met kip en zalm, toast met kaas en humus, druiven, ananasschijven, meloen, worst, chips, sushi en ik zelf had worteltjes, bleekselderij- en paprikasticks meegenomen. Nou Nou wat gezond Sander, ja dat klopt. Mijn zwangere collega mag namelijk heel veel dingen niet hebben, en ja, dan denk ik tijdens haar afscheidsetentje, toch wel aan haar, en ik wist dat ze dit wel mocht hebben  Het was een hele gezellige middag. Het was mijn buurvrouw, en nu krijg ik binnenkort een andere buurvrouw, ben benieuwd of dat ook zo’n gezellig mens zal zijn, hopen op het beste zullen we maar zeggen.
De week vloog voorbij en voordat ik het wist stond het weekend al weer voor de deur. Vorige week zijn we, zoals je hebt kunnen lezen in het reisverslag van week zeven, naar PIHA geweest. Ook dit weekend stond er weer een tripje op de agenda en niet zomaar eentje, nee we zijn naar Rangitoto Island geweest.
Feitjes
De zaterdagochtend zijn we om 06.20 opgestaan om de ferry van 07.30 te nemen naar Rangitoto, dit is een vulkanisch eiland (5.5km lang) in de Golf van Hauraki vlak bij Auckland. De naam van het eiland betekent ‘bebloede lucht’ in Maori, wat niets te maken heeft met de uitbarsting van de vulkaan maar met een slag tussen twee Maoristammen. Het eiland is pas zon 600 á 700 jaar en is ontstaan door de vulkaanuitbarstingen.

Eenmaal aangekomen op het eiland (08.00) hebben we een route uitgestippeld die we gingen lopen om op die manier zoveel mogelijk van het Eiland te kunnen zien, eigenlijk was het niet echt een route uitstippelen, iedereen ging namelijk rechts, en daarom kozen wij( Martijn, Bjorn en ik) het wilde pad naar links. De laatste ferry richting Auckland vertrok om 17.00 dus voor die tijd moesten we terug zijn, anders hadden we wellicht een klein probleempje gehad. We waren alle drie meteen gefascineerd door het licht kokende water en de lavaresten die we tegen kwamen. Na een lange beklimming konden we rond de klok van twaalf genieten van het al zo mooie uitzicht. In een volledige cirkel konden we een heleboel andere eilanden en het vaste land zien liggen, waaronder Auckland. Natuurlijk is heel Nieuw Zeeland een eiland maar Auckland wordt toch wel als het vaste land gezien.
Na een lunchpauze aan de rand van de krater op de top van de vulkaan zijn we gaan dalen om de grotten te bezoeken, het waren twee niet al te grote grotten maar ja als je er toch bent…
Vervolgens zijn we naar de andere kant van het eiland gelopen om daar de laatste rustplaats van vele schepen te bewonderen, ook wel ‘Wreck Bay’ genoemd. Er lag nog een oud schip helemaal verroest weg te rotten in de stilte van de baai. Een stukje verderop hebben we een mooi plekje uitgezocht om daar onze tweede lunchpauze te houden en om jawel een biertje te drinken, die hadden we namelijk van thuis meegenomen. Wat was het heerlijk om vol in de zon met een geweldig uitzicht op andere eilanden te genieten van een nog net koud gerstenatje. Helaas konden we niet blijven genieten want we moesten nog een uur of drie terugwandelen door de kleine dichtbegroeide paden van het eiland om op tijd te zijn bij de veerboot. Gelukkig waren we op tijd voor de boot en konden terug naar Auckland om daar in de haven te genieten van een portie Fish en Chips.
Vandaag hebben we het lekker rustig aan gedaan, Martijn en ik hebben de bus gepakt en zijn naar het strand in Takapuna geweest. Het was geweldig goed weer en de zwembroek kon aan. Het is aardig vreemd dat het hier elke dag langer licht blijft en dat de dagen beter worden, terwijl in mijn eigen landje het precies andersom gaat. Niet dat ik daar veel problemen mee heb trouwens want het is hier heerlijk als de lucht blauw is en de zon aan het schijnen is. De zondag en dus ook de week hebben we afgesloten in een Vietnamees restaurant met een heerlijke Vietnamese schotel, rijst met kip en van alles en nog wat.
Zoals afgelopen vrijdag het weekend voor de deur stond, staat daar op dit moment de normale werkweek en is het daarom tijd om maar eens lekker naar dromenland te gaan. Dit gaat zeker lukken want zoals elke zondag hebben de poetsvrouwtjes mijn bedje weer heerlijk verschoond… waar een negentienjarige jongen toch allemaal blij mee kan zijn!
Groetjes en tot volgende week.